گپ

"«يلدا yalda» باستاني ترين آيين جهان است كه تا به امروز باقي مانده است؛ در سرزمين هايي كه امپراتوري ايران را تشكيل مي دادند اصالت خود را حفظ كرده و در اروپا از سال 376 ميلادي (162 سال پيش) و بعداً در ساير كشورها جاي خود را به كريسمس (زادروز مسيح) داده است. قدمت آن به بيش از پنج هزار سال مي رسد ....
ميتراييسم كه آيين اوليه اقوام آريايي بود آخرين شب پاييز (سي ام آذر ماه) را كه بلندترين شب در طول سال است شب تولد آفتاب (مهر ـ ميترا) مي دانسته و آريايي ها و بعداً همه پيروان آيين «ميتراييسم» اين شب را بيدار مي ماندند، گرد هم جمع مي شدند، آتش برمي افروختند، آخرين ميوه هاي تازه و ميوه هاي خشك كرده را با هم مي خوردند و تا «سپيده دم» كه بشارت تولد خورشيد را دريافت مي كردند، شاد بودند و از همين رو، «سپيده دم» براي ايرانيان واژه مركب دل انگيزي بود كه نويد پايان تاريكي و سردي و برآمدن روشنايي و گرمي را مي داده است. زرتشت آفتاب و گرمي را از عنايات و بركات خدا (اهورامزدا) اعلام داشت. از همين زمان جمع شدن در اطراف درخت سرو كه سمبل مقاوم بودن در برابر سرما و باد و توفان (بدي ها) است در شب يلدا رسم شد. اين درخت به آزادگي معروف و مورد علاقه آرين ها است. در زبان هايي اروپايي واژه «سرو» به تدريج به cypress تبديل شده است.
پس از مسيحي شدن اروپايي ها، ارمني ها و سرزمين هاي اطراف زادگاه مسيح، ازجمله سوريه و لبنان، لئون دوم پاپ وقت دستور داد كه معابد ميتراييسم تخريب شود، ولي مردم آن سرزمين ها با اين كه مسيحي شده بودند شب يلدا را برگزار مي كردند. شب يلدا كه شب 22 دسامبر (21 دسامبر شب) است تا آن تاريخ به علت اشتباه محاسبه در سال هاي كبيسه در اروپا، در شب 25 دسامبر برگزار مي شد و تولد مسيح در ششم ژانويه بود كه چون پاپ لئون دوم نتوانست مردم را از برگزاري شب يلدا منصرف كند، در سال 376 ميلادي (1626 سال پيش) زادروز مسيح را يازده روز به عقب برد و از ششم ژانويه به روز 25 دسامبر انداخت كه هنوز ادامه دارد. از آن پس تا قرن ها، شب 25 دسامبر، جشن يلدا و زادروز مسيح بود ـ هر دو ـ كه به تدريج «يلدا» تنها كريسمس (ميلاد مسيح) خوانده شد، ولي «لوتر» بنيادگذار پروتستانيسم بار ديگر برگزاري آيين كريسمس را در كنار درخت «سرو» احيا كرد كه باقي مانده است و در جايي كه درخت يا شاخه سرو به دست نيايد از كاج كه آن هم در برابر سرما و تاريكي مقاومت دارد استفاده مي شود.
واژه «يلدا» از زبان سرياني (soriani) گرفته شده كه انجيل اصلي به آن زبان نوشته شده است و اين واژه در ايران زمين نيز رواج يافته است. «يلدا» به معناي ميلاد يا زادروز است و هدف از استفاده از اين واژه هم تداخل تولد خورشيد هميشه پايدار و زوال ناپذير با ميلاد مسيح بوده است كه ايرانيان عمدتاً «شب چله» مي خوانند.
زبان «سرياني» از خانواده زبان هاي سامي (عربي ـ عبري) است و به همين سبب واژه هاي «يلدا» و «ميلاد» مشابه هم و از يك ريشه و داراي يك تاريخ هستند."
راست و دروغش با نويسنده اصلي!