"قبول مسووليت" با پشيمان شدن فرق دارد. وقتي مسوليت کاري را قبول مي کنيم يعني مي ايستيم و به آنچه خراب کرده ايم مينگريم و به راههاي جبران فکر مي کنيم. پشيمان شدن دست بر هم کوفتن است. زندگي هيچ وقت براي من يک بازي نبوده، من فقط فکر ميکنم بايد بازي پنهان آنرا "بشناسيم" وگرنه برد و باختهايش غير قابل تحمل خواهد بود. انساني نيست که اشتباه نکند. اگر ياد گرفتيم حتي از کشف خرابيها و جبران آنها لذت ببريم به تمامي زيسته ايم. زياد حرف زدم...دير ياد ميگيريم بعضي حرفها براي گفتن نيست...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
نظر شما: