۱۳۹۱ بهمن ۹, دوشنبه

اندر باب آداب طعام خوش

"در کتب بزرگان آورده اند طعام خوش آن باشد که در معاشرت دوستان و همگنان صرف شود و همدلی و هم رایی بر گرد سفرت همی نشیند. پس اگر طعامی باشد نیکو مزه، فرح ناشی از آن دو صد چندان گردد. همچنین نقل است که طعام ناخوش آنست که بر گرد سفره همدلی نیابی و دو صد چندان اگر در میان جمع باشی و مصداق آن که فرمود "هرگز حدیث حاضر و غایب شنیده ای..." و این ناخوشی طعام در صورت نکویی مزه صد چندان شود که هر آینه بیشتر یاد آن کنی که چه عالی می بود اگر در مجاورت یاران صرف می گردید..."
آداب الطعام و البرکات الحیات فی استدراک المعانی، قرن نهم هجری، به تصحیح میرزا علی‌خان ناصرالحکماء

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

نظر شما: