گپ

شما فقط دوبار زندگی می کنید

بار اول: سال 1373، سینما کانون-تهران

جشنواره فیلم فجر: فیلمی از دیوید لین می بینید که اول فقط فیلمی از دیوید لین است ولی بعد می شود همه چیزهایی که در سینما و درام دوست دارید. ترکیب متعادلی از کمدی و رومانس در رمان نوئل کوارد که با فیلم برداری فوق العاده و موسیقی راخمانینف به خوبی رنگ آمیزی شده است.

بار دوم: سال 2010، برادوی- نیویورک

باز هم راخمانینف و باز هم جادوی نوئل کوارد. کارگردان هوشمندانه عناصر کلیدی فیلم را حفظ کرده و اینبار به آن یک قاشق برشت هم افزوده است. مثل جایی که شخصیت داستان در رودخانه می افتد و یکی دیگر از بازیگرها یک سطل آب را به عنوان افکت به هوا می پاشد. این بار تمام زندگی است. شما آنجا بودید وقتی لورا دیر به خانه می آید و می فهمد که پسرش تصادف کرده: با او احساس گناهش را تجربه کردید. شما با او گریستید وقتی الک گفت من ترکت می کنم و این برای تو سخت تر است چون تو اینجا به زندگی قبلیت ادامه می دهی ولی من حداقل اندوه دوری را با دیدن آدمهای جدید و کار در محیطی نو جبران می کنم: با او تنهاییش را چشیده اید. و برای بار دوم گریسته اید، خندیده اید، لذت برده اید و درد کشیده اید... اینطور می شود که شما دو بار زندگی کرده اید...

ببینید: 1- شروع موومان اول کنسرتو پیانو شماره 2 راخمانینف
2- تیزر نمایش برخورد کوتاه