1- فیلمهای کمی هستند که هر کار بکنی نمی توانی به قالب دیگری درشان بیاوری. یعنی فقط می توانند فیلم باشند و همین بزرگترین مزیتشان است. فروشنده اصغر فرهادی را حتی نمیشود تعریف کرد چون به شدت سینمایی است. اگر داستانش را به هر شکل دیگری تعریف کنی از محتوی خالی میشود. حتی شک دارم کسی بتواند با قطعیت به این سوال جواب بدهد که "آخرش چه شد؟" فیلم از این جهت بیشترین شباهت را به درباره الی (در میان کارهای خود فرهادی) و فیلمهای کیارستمی دارد.
2- متوجه بازیهای خوب بازیگران اصلی هستم و کلاً هم دلم برای ترانه علیدوستی میرود! ولی اگر یک بازی را بخواهم یادآوری کنم، نقش پیرمرد متجاوز (فرید سجادی حسینی) است. نقش آنقدر کوتاه است که اسم شخصیت (ناصر) از یادتان می رود ولی نقش به یاد میماند.
3- به نظرم تاکید بر تئاتر و گریم و غیره گرچه زمینه ی فیلم است گاهی گل درشت میشود. مثلاً آنجایی که شهاب حسینی به سراغ فیوز میرود و نور چراغ روی صندلیهای روبرو مثل یک صحنه ی تئاتر خاموش می شود.
*****
فیلم فوق العاده است ولی هنوز....هیچ فیلمی از فرهادی برای من چهارشنبه سوری نمی شود!