۱۳۹۲ بهمن ۹, چهارشنبه

اودیسه فضایی 2014

1- من فیلم سه بعدی دوست ندارم (بجز کارتون) چون احساس می کنم فیلم را شبیه کتابهای نقش برجسته کودکان میکند. 2- ژانر فیلم فضایی-تکنولوژیک زیاد مورد علاقه ام نیست. 3- فیلمهای کم شخصیت را دوست ندارم (استثناهایش قبل از طلوع و قبل از غروب و بازرس (منکیه ویچ) هستند). حالا فیلمی سه بعدی هست که تقریباً تمام داستانش در فضا می گذرد و دو شخصیت دارد که یکی از آنها در اوایل فیلم میمیرد و شاید بهترین فیلمی باشد که امسال دیده ام! این موضوع تا حدی به خاطر آن است که نه تنها سه بعدی بودن قسمتی از زبان فیلم جاذبه است،  به نظر من این فیلم سینمای سه بعدی را تعریف می کند. بر خلاف خیلی از فیلمها که سه بعدی ساخته می شوند تا جذاب تر باشند، بعد جزئی از این فیلم و شاید مهمترین کاراکتر آن است. عمق تنهایی و شناور شدن در فضا در این فیلم را سخت می توان به شکل دیگری تصور کرد و قسمت مهمی از فیلم به اشیائی برمی گردد که در هوا شناورند. برای مثال نگاه کنید که در بیشتر فیلم یک خودکار شناور جایی در نماها حضور دارد. فیلم با اینکه ظاهر علمی-تخیلی دارد بیشتر از هرچیز در مورد تنهایی و هر آنچه است که برای انسان -این موجود شناور در فضا- اهمیت دارد. نمادهای مذهبی که ساندرا بولاک در ایستگاههای فضایی می بیند به نوعی یادآور تکیه گاهی است که در آن ایستگاهها می جوید. خود او هم در اولین نمایی که در ایستگاه فضایی روس دیده می شود، حالت شناور جنینی دارد (همین عکسی که گذاشته ام: حتی نوعی بند ناف در تصویر دیده می شود) و تا آنجا می رسد که وقتی روی زمین فرود می آید، نمایی که از پاهای خیسش تلو تلو خوران می بینم یادآور خلقت بشر اولیه است. ساندرا بولاک حیرت انگیز است و حتی با اینکه در قسمت زیادی از فیلم کلاهخود دارد، بازی فوق العاده و تاثیر گذاری از خود ارائه می دهد. حتی بازیگوشی و سرزندگی جورج کلونی با اینکه تقریباً دیده نمی شود، در فیلم پیداست. در واقع فیلم فقط این دو شخصیت را ندارد و تمام بشریت و کهکشان شخصیتهای فیلم هستند. کارگردان موفق شده است کاری کند که در عین حال که فیلم با داستان هیجان انگیزش ما را با خود همراه می کند به ورطه سرگرمی صرف نیفتد. به نظر می رسد برخلاف پارسال که آکادمی با ناچاری فیلم متوسطی مثل آرگو را انتخاب کرد امسال پیش بینی بهترین فیلم سال کار دشواری نباشد که از حالا 10 نامزدی هم در چنته دارد.


* عنوان نوشته به یاد اودیسه فضایی 2001 شاهکار کوبریک است.





****
بعد التحریر: می دانم دیر است برای نوشتن در مورد فیلمی که از اکتبر روی پرده بوده. این را به حساب عهدشکنی دوستی بگذارید که قرار بود فیلم را با هم ببینیم و آخر هم نشد.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

نظر شما: